W
taki sposób stary biurokrata poprawił wypracowanie historyczne dla swojego
synka:
„Obywatel Tadeusz Kościuszko przybył do miasta Krakowa w marcu 1794 roku i nie zameldowawszy się w odnośnym urzędzie obwodowym, został w konsekwencji doprowadzony do stanu nieposiadania karty meldunkowej. Dnia 24 marca 1794 roku objął etat starszego, zaprzysiężonego referenta powstania. Urzędowanie rozpoczął na Rybku Głównym, Kraków, bez stałych godzin. Na podstawie urgensów ustnych przeprowadził akcję werbunkową wśród chłopów i szlachty pracującej. Następnie, w pierwszej instancji, wygrał proces pod Racławicami i zorganizował biuro personalne na mocy tak zwanego Rozdzielnika Połanieckiego. Jednak na skutek zaniedbania przez czynniki miarodajne szeroko zakrojonej w odpowiednich ramach akcji „O” (Ojczyzna) oraz intensywnie prowadzonej przez spekulantkę carycę Katarzynę II akcji skupu dyrektorów i referentów pochodzenia obszarniczego, jak również na skutek sabotowania planowanych zapotrzebowań wydziału zaopatrzenia, dał się odczuć brak odpowiedniej ilości formularzy, który na sesji wyjazdowej pod Maciejowicami spowodował zdjęcie Tadeusza Kościuszki z etatu oraz ukaranie go grzywną w wysokości ran ciętych. Samo zaś biuro uległo likwidacji”.I czy można się było dziwić, gdy biedny synek biurokraty otrzymał ocenę niedostateczną?”
Sławomir
Mrożek, Biurokratylia, s.55-56 [w]
Opowiadania 1953-1959, Dzieła zebrane Tom IX, Zbiór Półpancerze praktyczne, Noir Sur Blanc
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuje za odwiedziny i komentarze