Elysian Fields – nowojorski duet

Zwykle piszę o jednej płycie, ale w przypadku tego duetu jest to trudne. Problem polega na tym, że dwie pierwsze płyty „Bleed your cedar” oraz „Queen of the meadow” są do siebie dość zbliżone, przynajmniej jeśli chodzi o mój gust. Z obu można złożyć jedną, którą mógłbym słuchać od początku do końca. 

Elysian Fields rozpoczęli działalność w 1995 roku. Od tego czasu razem występują wokalistka, kompozytorka i poetka Jennifer Charles oraz gitarzysta i kompozytor Oren Bloedow.

Ich muzyka, jak podaje Wikipedia, jest czasem określana mianem „noir rocka”. No i coś w tym z pewnością jest, bo znaleźli swoją undergroundową niszę, w czym spora zasługa wokalistki o niepokojącym, ale i kojącym głosie. Odpowiada mi ten typ charyzmy i sposobu śpiewania. 

Zazwyczaj nie przepadam za niszowymi amerykańskimi wykonawcami, gdyż w ich twórczości wyczuwam country, bluesa czy tamtejszy folk. To nadaje im, moim zdaniem, pewną manierę. Elysian Fields nie są od tego wolni, ale słychać u nich też wpływy jazzowe i art rockowe, przez co może są bardziej popularni w Europie niż Stanach.

Z pierwszej płyty wydanej w 1996 roku najbardziej do gustu przypadły mi utwory „Star”  „Sugarplum arches”, „Lady In the lake” oraz szczególnie „Jack In the box”. Z tym akurat kawałkiem mam pewne skojarzenia z „Garbage”. Pozytywne skojarzenia.

It's been seven years now, living in this box

Closed in on all sides, no light, just dark

He kept me under the bed, I'd pray for it to stop

He'd lock me safely away, and lie on top

Pop the latches open the hatches

Out comes Jack in the box

Z płyty wydanej 4 lata później szczególnie w głowie mi zostały „Bend your mind”, „Hearts are open graves” oraz „Black acres”. Utwór jakże odmienny od „Jack In the box”. Oprócz tych piosenek sporo na obu płytach utworów skromnych, bez bogatej aranżacji, opierających się na tekstach i interpretacji wokalistki.

Whirlwind take me there

Where I will be his lady fair

Sheets of night hiding us

Gusts of wind riding us

I'm blown away into his hands

I'm weak and high, can barely stand

In the web of dizzy leaves

Virgins all, elude the trees

Poza tym przypadła mi do gustu piosenka o… czerwonym kapturku. Takim bardziej mrocznym z babcią, która „ma plan” czyli „Red riding hood”, od której ich poznałem. Przyjemnie snuje się także „Lions In the storm”, którą można odebrać jako balladę albo nawet nieco szybszą kołysankę.

Jennifer Charles udziela się także u innych, już w bardziej popowych projektach.

Strona oficjalna