Raz uruchomiony mechanizm porozumienia nie daje się zatrzymać, porozumienie wymyka się spod kontroli rozumu i zaczyna rządzić się własną nieokiełzaną logiką, tryby porozumienia wirują, ostrze porozumienia wisi w powietrzu.
Tor i bieg porozumienia jest torem i biegiem toczącej się ze zbocza śniegowej kuli, porozumienie staje się coraz większe i pędzi coraz prędzej. Rosnąca prędkość porozumienia połączona ze wzrastającą masą porozumienia sprawia, iż energia porozumienia staje się energią gigantycznego taranu.
Taran porozumienia rozbija drzwi i okna, miażdży czaszki, nieustanne brzęczenie porozumienia rozprasza myśli, łzawiący gaz porozumienia wyciska łzy. Szerzy się epidemia porozumienia. Widmo porozumienia krąży nad naszymi głowami. Zjawisko to jest tak nieogarnione, iż dzieją się rzeczy trudne do pojęcia.
Kat porozumiewa się z ofiarą, więzień ze strażnikiem, strukturalista z psychoanalitykiem. Najzagorzalsi wrogowie, którym słowo porozumienie nigdy nawet do głowy przyjść nie powinno, porozumiewają się ze sobą.
Porozumienie w dodatku działa jak narkotyk — kto raz zaznał słodyczy porozumienia, ten już będzie do końca życia szukał porozumienia. Będzie w poszukiwaniu porozumienia staczał się coraz niżej, będzie się porozumiewał z coraz bardziej przypadkowymi kompanami.
I ostatni grosz wyda na porozumienie, w imię porozumienia I wyprze się i zdradzi, i w końcu znajdzie się — tak jest - w rynsztoku porozumienia. Człowiek uzależniony od porozumienia ma wszelkie cechy ofiary nałogu, nie jest w stanie ani pracować, ani próżnować, jeśli przedtem nie zawrze jakiegoś porozumienia.
Ludzie upojeni porozumieniem muszą nazajutrz strzelić sobie porozumiewawczego klina, ponieważ kac po nadmiernym porozumieniu bywa straszny. Klęska żywiołowa porozumienia prowadzi do nieobliczalnych skutków i nieprzewidywalnych strat. (…)
Jerzy
Pilch, Mordercza spirala porozumienia nakręca się [w] Tezy o głupocie, piciu i umieraniu,
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2003, s.62-63
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuje za odwiedziny i komentarze